ทรงพระเจริญ

เป็นที่รู้กันดีว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเริ่มเสด็จฯพระราชทานปริญญาบัตรตั้งแต่ปีพ.ศ. 2493
และหลังจากนั้นบัณฑิตทุกคนก็เฝ้ารอที่จะได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์อย่างใจจดใจจ่อ…
ภาพถ่ายวันรับพระราชทานปริญญาบัตรกลายเป็นของล้ำค่าที่ต้องประดับไว้ตามบ้านเรือนและเป็นสัญลักษณ์
แห่งความสำเร็จของหนุ่มสาวและความภาคภูมิใจของบิดามารดาจน 29ปีต่อมามีผู้คำนวณให้ฉุกใจคิดกันว่า
พระราชภารกิจในการพระราชทานปริญญาบัตรนั้นเป็นพระราชภารกิจที่หนักหน่วงไม่น้อย…
หนังสือพิมพ์ลงว่าหากเสด็จฯพระราชทานปริญญาบัตร 490 ครั้ง ประทับครั้งละราว 3 ชม.
น้ำหนักปริญญาบัตร ฉบับละ 3 ขีดรวมน้ำหนักทั้งหมดที่พระราชทานมาแล้ว 141 ตัน…
ไม่เพียงเท่านั้นดร.สุเมธตันติเวชกุลยังเล่าเสริมให้เห็น “ความละเอียดอ่อนในพระราชภารกิจ”
ที่ไม่มีใครคาดถึงว่า”ไม่ได้พระราชทานเฉยๆ ทรงทอดพระเนตรอยู่ตลอดเวลาโบหลุดอะไรหลุด
พระองค์ท่านทรงผูกโบว์ใหม่ให้เรียบร้อย…
บางครั้งเรียงเอกสารไว้หลายวันฝุ่นมันจับพระองค์ท่านก็ทรงปัดออก…
ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้กราบบังคมทูลขอพระราชทานให้ทรงลดการเสด็จฯพระราชทานปริญญาบัตรลงบ้าง…
โดยอาจงดเว้นการพระราชทานปริญญาบัตรในระดับป.ตรีคงไว้แต่เพียงระดับปริญญาโทขึ้นไป…
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกลับมีพระราชกระแสรับสั่งตอบว่า
พระองค์เองเสียเวลายื่นปริญญาบัตรให้บัณฑิตคนละ6-7 วินาทีนั้น แต่ผู้ได้รับนั้นมีความสุขเป็นปีๆ
เปรียบกันไม่ได้เลยที่สำคัญคือ…ทรงเห็นว่าการพระราชทานปริญญาสำหรับผู้สำเร็จป.ตรีนั้น
สำคัญเพราะบางคนอาจไม่มีโอกาสศึกษาชั้นปริญญาโทและปริญญาเอกดังนั้น…
“จะพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตปริญญาตรีไปจนกว่าจะไม่มีแรง..”

ใส่ความเห็น